Υπερθυρεοειδισμός ονομάζεται η υπολειτουργία του θυρεοειδή αδένα με συνέπεια την αυξημένη παραγωγή και έκκριση των θυρεοειδικών ορμονών. Καθώς η ποσότητα των θυρεοειδικών ορμονών αυξάνεται στο σώμα, η τιμή της TSH (θυρεοειδοτρόπου ορμόνης) πέφτει σε όλο και πιο χαμηλά επίπεδα. Μορφολογικά, ο θυρεοειδής μπορεί να είναι φυσιολογικός ή διογκωμένος (να παρουσιάζει δηλαδή βρογχοκήλη).
Ο υπερθυρεοειδισμός προσβάλλει συχνότερα τις γυναίκες και οι κλινικές του εκδηλώσεις ποικίλουν ανάλογα με τη βαρύτητα και τη διάρκεια της νόσου.
Ποιες είναι οι αιτίες υπερθυρεοειδισμού;
Οι συνηθέστερες μορφές του υπερθυρεοειδισμού είναι οι ακόλουθες:
- Τοξική διάχυτος βρογχοκήλη ή νόσος του Graves Basedow. Πρόκειται για την συνηθέστερη μορφή υπερθυρεοειδισμού. Η νόσος εμφανίζει εξάρσεις και υφέσεις ενώ προσβάλλει κυρίως της γυναίκες. Η θεραπεία της νόσου αρχικά είναι φαρμακευτική, ενώ σε αποτυχία, είναι απαραίτητη η χειρουργική επέμβαση ολικής θυρεοειδεκτομής.
- Τοξική οζώδης βρογχοκήλη ή νόσος του Plummer. Πρόκειται για λειτουργική οζώδη υπερπλασία με υπολειτουργούντες όζους, ενώ ο ενδιάμεσος θυρεοειδικός ιστός είναι σε καταστολή. Η θεραπεία της νόσου είναι εξαρχής χειρουργική και ενδεδειγμένη επέμβαση είναι η ολική θυρεοειδεκτομή.
- Τοξικό αδένωμα του θυρεοειδούς. Η πάθηση χαρακτηρίζεται από την παρουσία ενός μονήρους θυρεοειδικού όζου από τον οποίο υπερπαράγονται και εκκρίνονται οι θυρεοειδικές ορμόνες. Ο όζος αυτός εμφανίζετε ως θερμός στο σπινθηρογράφημα του αδένα. Η θεραπεία της νόσου συνήθως είναι χειρουργική και η ενδεδειγμένη επέμβαση είναι η ολική θυρεοειδεκτομή.
Ποια είναι τα συμπτώματα του υπερθυρεοειδισμού;
Στον υπερθυρεοειδισμό συνήθως αυξάνεται το μέγεθος και διαφοροποιείται η υφή του αδένα κάτι που μπορεί να φθάσει μέχρι την οζώδη βρογχοκήλη, δηλαδή έναν μεγάλο θυρεοειδή με πολλούς διάσπαρτους όζους.
Τα συμπτώματα του υπερθυρεοειδισμού εξαρτώνται από την βαρύτητα της νόσου. Τις περισσότερες φορές τα συμπτώματα είναι ήπια και μπορεί να εξελίσσονται για μεγάλο χρονικό διάστημα δίχως να γίνονται αντιληπτά από τον ασθενή. Τα συνηθέστερα συμπτώματα είναι:
- Η ταχυκαρδία που πολλές φορές μπορεί να συνδυάζεται με αρρυθμία.
- Η εφίδρωση με χαρακτηριστικά υγρές παλάμες και λεπτό τρόμο των χεριών.
- Η απώλεια βάρους παρά την μάλλον αυξημένη λήψη τροφής και τη μεγάλη όρεξη για φαγητό.
- Την μυϊκή αδυναμία, που συνήθως συνοδεύεται από εύκολη κόπωση και αίσθημα εξασθένησης.
- Την δυσανεξία στις υψηλές θερμοκρασίες του περιβάλλοντος.
- Υπερκινητικότητα και ευσυγκινησία που συνδυάζεται με κυκλοθυμία
- Ψυχική και συναισθηματική αστάθεια.
- Εξόφθαλμος. Σε ορισμένες περιπτώσεις και ιδιαίτερα σε νέα άτομα μπορεί να παρουσιαστεί προπέτεια των οφθαλμών.
Πως γίνεται η διάγνωση του υπερθυρεοειδισμού;
Για την διάγνωση του υπερθυρεοειδισμού είναι απαιτείται η κλινική εξέταση και ο εργαστηριακός προσδιορισμός των θυρεοειδικών ορμονών σε συνδυασμό με υπερηχογράφημα και σπινθηρογράφημα του θυρεοειδούς.
Οι βασικές εργαστηριακές εξετάσεις περιλαμβάνουν τον ποσοτικό προσδιορισμό των ορμονών Τ3, FΤ4, TSH , καθώς και τα αντισώματα υποδοχέων της θυρεοειδοτρόπου ορμόνης (TSI, TRAb, TRAK)
Τα συνήθη ευρήματα είναι υψηλές τιμές θυρεοειδικών ορμονών και χαμηλές τιμές TSH στο αίμα. Σπάνια οι τιμές της Τ4 είναι φυσιολογικές, ενώ οι τιμές της Τ3 αυξημένες. Συχνά στο αίμα, παρατηρείται λεμφοκυττάρωση με αύξηση των τιμών της αλκαλικής φωσφατάσης και μείωση των τιμών της χοληστερόλης. Στην τοξική οζώδη βρογχοκήλη η μεγάλη πρόσληψη ραδιενεργού ιωδίου από τον όζο, με αυξημένη στάθμη θυρεοειδικών ορμονών στον ορό είναι διαγνωστική της νόσου. Συχνά στον ορό ασθενών με νόσο του Graves ανευρίσκονται σφαιρίνες και αντιθυρεοειδικά αντισώματα. Η διάγνωση του υπερθυρεοειδισμού συμπληρώνεται με το υπερηχογράφημα του θυρεοειδούς που θα αναδείξει την διόγκωση του αδένα και την ύπαρξη ενός όζου (τοξικό αδένωμα) ή την παρουσία πολλαπλών όζων (τοξική πολυοζώδης βρογχοκήλη καθώς και το σπινθηρογράφημα όπου κρίνεται διαγνωστικά απαραίτητο.
Ποια είναι η θεραπεία του υπερθυρεοειδισμού;
Η θεραπεία το υπερθυρεοειδισμού στοχεύει στην μείωση της παραγωγής των θυρεοειδικών ορμονών, και εξαρτάται κατά κύριο λόγο από την αιτία της νόσου.
Ειδικότερα για την τοξική διάχυτος βρογχοκήλη ή νόσος του Graves Basedow θεραπεία εκλογής είναι η χειρουργική ολική θυρεοειδεκτομή.
Η φαρμακευτική αγωγή περιλαμβάνει τα αντιθυρεοειδικά φάρμακα προπυλθειουρακίλη, μεθιμαζόλη και καρβιμαζόλη που καταστέλλουν τη λειτουργία του θυρεοειδούς αδένα και το ραδιενεργές ιώδιο.
Τα αντιθυρεοειδικά φάρμακα παρότι βοηθούν στην μείωση των θυρεοειδικών ορμονών προκαλούν σταδιακή αύξηση της μάζας και της αγγείωσης του αδένα, με αποτέλεσμα την αύξηση της βρογχοκήλης.
Η χορήγηση ραδιενεργού ιωδίου θα πρέπει να αποφεύγεται σε νέους ασθενείς και σε μεγάλων διαστάσεων αδένες.
Σήμερα, η ολική θυρεοειδεκτομή είναι η θεραπεία που εξασφαλίζει την οριστική λύση του υπερθυρεοειδισμού.
Διαβάστε σχετικά άρθρα