Βρογχοκήλη ονομάζεται κάθε διόγκωση του θυρεοειδή αδένα. Μπορεί να είναι ομοιογενής (χωρίς όζους) ή να χαρακτηρίζεται από πολλαπλούς όζους διαφόρων μεγεθών (πολυοζώδης βρογχοκήλη).
Η διόγκωση του θυρεοειδούς αδένα είναι κοινό μορφολογικό εύρημα πολλών παθήσεων. Μπορεί λοιπόν, να συνοδεύεται από υπερλειτουργία του αδένα και άρα υπερέκκριση θυρεοειδικών ορμονών (υπερθυρεοειδισμός) ή από υπολειτουργία του αδένα και άρα έλλειψη θυρεοειδικών ορμονών (υποθυρεοειδισμός) ή ακόμα και με φυσιολογικές τιμές ορμονών όπως συμβαίνει στην απλή βρογχοκήλη.
Ποιά είναι τα συμπτώματα της βρογχοκήλης;
Η βρογχοκήλη εμφανίζεται ως μία συμμετρική ή ασύμμετρη διόγκωση στο εμπρόσθιο τμήμα του λαιμού.
Τις περισσότερες φορές η σταδιακή αύξηση του μεγέθους του αδένα δεν γίνεται άμεσα αντιληπτή, έτσι η αρχή μιας βρογχοκήλης μπορεί να ξεκινάει αρκετά χρόνια πριν να γίνει αντιληπτή. Όταν η βρογχοκήλη γίνει μεγάλη, πιθανόν να παρουσιαστεί δυσκολία στην κατάποση ξηρής ή συμπαγούς τροφής, δυσκολία στην αναπνοή λόγω συμπίεσης της τραχείας και τέλος βράχος της φωνής λόγω συμπίεσης των λαρυγγικών νεύρων.
Εντούτοις, τις περισσότερες φορές η διάγνωση της βρογχοκήλης είναι τυχαία κατά τον απεικονιστικό έλεγχο κάποιου άλλου γειτονικού οργάνου, όπως για παράδειγμα την ακτινογραφία θώρακα, τον υπέρηχο τραχήλου ή την αξονική τομογραφία.
Ποιές είναι οι μορφές της βρογχοκήλης;
Διακρίνουμε έτσι τέσσερις βασικές μορφές βρογχοκήλης.
Διάχυτη βρογχοκήλη. Οι διαστάσεις του θυρεοειδούς είναι αυξημένες, χωρίς να εντοπίζονται όζοι στον αδένα. Τα περισσότερα άτομα που έχουν απλή διάχυτη βρογχοκήλη είναι νεαρές γυναίκες ηλικίας μεταξύ 15 και 25 ετών. Κατά τη διάρκεια των επόμενων ετών, αν το αίτιο που προκάλεσε την διόγκωση του αδένα εξακολουθεί να υφίσταται, ο θυρεοειδής συνεχίζει να μεγαλώνει και εμφανίζει οζίδια.
- Οζώδης βρογχοκήλη. Οι διαστάσεις του θυρεοειδούς είναι αυξημένες και στην επιφάνεια του αναπτύσσονται μικρά ή μεγαλύτερα οζίδια. Η οζώδης βρογχοκήλη είναι εξελικτικό στάδιο της διάχυτης βρογχοκήλης. Επισημαίνεται ότι τα οζίδια αυτά χρήζουν περαιτέρω διερεύνησης και παρακολούθησης, καθώς υπάρχει μικρή πιθανότητα να υποστούν νεοπλασματική εξαλλαγή.
- Τοξική βρογχοκήλη. Χαρακτηρίζεται από διόγκωση του αδένα και υπερπαραγωγή θυρεοειδικών ορμονών που εκδηλώνεται με υπερθυρεοειδισμό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η τοξική διάχυτη βρογχοκήλη ή νόσος του Graves Basedow και η τοξική οζώδης βρογχοκήλη ή νόσος του Plummer.
- Μη-τοξική βρογχοκήλη. Χαρακτηρίζεται από διόγκωση του αδένα, χωρίς να υπερπαράγει Τ3 και Τ4.
Ποιά είναι η διάγνωση και θεραπεία της βρογχοκήλης;
Η διάγνωση της βρογχοκήλης βασίζεται στην κλινική εξέταση και συμπληρώνεται με το υπερηχογράφημα του αδένα. Η αξονική τομογραφία συστήνεται στις περιπτώσεις πολύ μεγάλης βρογχοκήλης που καταδύεται μέσα στο θώρακα. Ο εργαστηριακός έλεγχος και ο προσδιορισμός των θυρεοειδικών ορμονών και των αντισωμάτων είναι απαραίτητος για την αιτιολογική διερεύνηση της βρογχοκήλης. Σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να χρειαστεί σπινθηρογράφημα ή ακόμα και παρακέντηση των όζων. Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να διερευνάτε η ύπαρξη καρκίνου του θυρεοειδούς.
Η θεραπευτική αντιμετώπιση της βρογχοκήλης εξαρτάται από τον αιτιολογικό παράγοντα. Έτσι η θεραπεία μπορεί να είναι η απλή ετήσια παρακολούθηση, η χορήγηση θυροξίνης ή αντιθυρεοειδικών φαρμάκων μέχρι και η άμεση χειρουργική επέμβαση της ολικής θυρεοειδεκτομής.
Δείτε εικόνες ολικής θυρεοειδεκτομής
Δείτε εικόνες καρκίνου θυρεοειδούς
Δείτε εικόνες βρογχοκήλης θυρεοειδούς αδένα
Διαβάστε σχετικά άρθρα