Σήμερα, μετά μακρά περίοδο επιστημονικής συζήτησης, σχετικά με το είδος και την έκταση της χειρουργικής επέμβασης στις παθήσεις του θυρεοειδούς αδένα, είναι κοινά αποδεκτό ότι:
- Η σχεδόν ολική θυρεοειδεκτομή αποτελεί την επέμβαση εκλογής για τις καλοήθεις παθήσεις του αδένα, και αφορά την αφαίρεση τουλάχιστον του 90% του αδένα.
- Η ολική θυρεοειδεκτομή αποτελεί την επέμβαση εκλογής για τις νεοπλασματικές παθήσεις του θυρεοειδούς, και αφορά την αφαίρεση όλου του αδένα ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις είναι απαραίτητος και ο λεμφαδενικός καθαρισμός της περιοχής.
Η ολική θυρεοειδεκτομή γίνεται υπό γενική αναισθησία, είναι λεπτή και εξειδικευμένη επέμβαση που οφείλει να εκτελείται από καλά εκπαιδευμένους χειρουργούς. Πραγματοποιείται με τομή εγκάρσια τραχηλική περίπου 3-5 εκατοστών που γίνεται στην βάση του λαιμού ενώ η σύγκλειση του τραύματος γίνεται με πλαστική ραφή εξασφαλίζοντας άριστο αισθητικό αποτέλεσμα. Τις περισσότερες φορές η τομή επιλέγεται να γίνει σε σημείο φυσιολογικής ρυτίδωσης του δέρματος. Με τον τρόπο αυτό μετά την επούλωση της χειρουργικής τομής παραμένει ένα ανεπαίσθητο γραμμικό σημάδι που μπερδεύεται με τη ρυτίδα του λαιμού. Κατά την εκτέλεση της επέμβασης χρησιμοποιείται το ψαλίδι υπερήχων μειώνοντας στο ελάχιστο τις ιστικές βλάβες καθώς και συσκευή νευροδιεγέρτη με την οποία αναγνωρίζονται και προφυλάσσονται τα λαρυγγικά νεύρα. Σημαντικό μέλημα του χειρουργού είναι η αναγνώριση και διαφύλαξη των παραθυρεοειδών αδένων προκειμένου να αποφευχθεί η επιπλοκή της υπασβεστιαιμίας. Η όλη χειρουργική επέμβαση διαρκεί περίπου δύο ώρες, ενώ ο ασθενή συνήθως, λαμβάνει εξιτήριο την επόμενη ημέρα μετά το χειρουργείο.
Ποιες είναι οι συνηθέστερες επιπλοκές μετά θυρεοειδεκτομή;
Σήμερα με την τεχνολογική εξέλιξη και τη χρήση ειδικών εργαλείων όπως είναι το ψαλίδι υπερήχων και οι συσκευές ανίχνευσης και παρακολούθησης των λαρυγγικών νεύρων (intraoperativemonitoring) οι επιπλοκές μετά θυρεοειδεκτομή είναι ελάχιστες. Προς την κατεύθυνση αυτή συμβάλλει η εκπαίδευση και η εμπειρία του χειρουργού.
Δύο είναι οι συνηθέστερες επιπλοκές μετά ολική θυρεοειδεκτομή:
- Η παροδική βραχνάδα της φωνής που μπορεί να συνοδεύεται και με δυσκολία κατά την κατάποση. Διαρκέσει από λίγες ώρες, μέχρι και εβδομάδες ενώ σταδιακά η χροιά και η ένταση της φωνής επανέρχονται. Συνήθως οφείλεται σε παροδική πάρεση του λαρυγγικού νεύρου.
- Παροδική υπασβεστιαιμία. Οι παραθυρεοειδείς είναι αδένες που ελέγχουν το επίπεδο ασβεστίου στο αίμα και βρίσκονται σε στενή σχέση με τον θυρεοειδή αδένα. Μερικές φορές οι αδένες αυτοί επηρεάζονται κατά την διάρκεια της επέμβασης. Αν συμβεί αυτό, μπορεί να προκληθεί υπασβεστιαιμία, δηλαδή μείωση των τιμών του ασβεστίου στο αίμα. Ενώ μπορεί να εκδηλωθεί με μουδιάσματα στα δάκτυλα και στα χείλη. Η υπασβεστιαιμία συνήθως είναι παροδική ενώ σε κάποιες περιπτώσεις χρειάζεται να χορηγηθεί συμπληρωματικά ασβέστιο προσωρινά μέχρι να αποκατασταθεί η λειτουργία των παραθυρεοειδών τα οποία δυσλειτουργούν για μικρό χρονικό διάστημα.