Χολοκυστίτιδα

Χολοκυστίτιδα

Τι είναι η οξεία χολοκυστίτιδα;

Είναι η βαρεία οξεία μικροβιακή φλεγμονή της χοληδόχου κύστης. Οφείλεται σε παρατεταμένη απόφραξη του κυστικού πόρου από λίθο (πέτρα) που βρίσκεται μέσα στην χοληδόχο κύστη. Μετά την απόφραξη του κυστικού πόρου, τα μικρόβια που έχουν εγκλωβιστεί μέσα στην χοληδόχο κύστη αρχίζουν να πολλαπλασιάζονται, με τον τρόπο αυτό αυξάνουν τον αριθμό τους, παράγουν εξωτοξίνες, καταστρέφουν τον βλεννογόνο της κύστης και προκαλούν βαρεία φλεγμονή σε όλο το όργανο. Σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις (στο 3% των περιπτώσεων) μπορεί να οφείλεται σε θρόμβωση της κυστικής αρτηρίας, χωρίς παρουσία λίθου και απόφραξη. Η οξεία χολοκυστίτιδα είναι η συχνότερη επιπλοκή της χολολιθίασης.

Ποια είναι τα συμπτώματα της οξείας χολοκυστίτιδα;

Τα συνηθέστερα συμπτώματα της οξείας χολοκυστίτιδας είναι τα ακόλουθα:

  • Πόνος. Το κυρίαρχο σύμπτωμα είναι ο πόνος, στο δεξιό άνω πλάγιο της κοιλιάς (δεξιό υποχόνδριο) και το επιγάστριο με αντανάκλαση στην πλάτη. Ο πόνος είναι έντονος, και βαθύς ενώ επιδεινώνεται με την κίνηση, τον βήχα ή την βαθειά αναπνοή. Τις περισσότερες φορές ο πόνος συνοδεύεται από ναυτία και έμετο.
  • Πυρετός. Η θερμοκρασία του σώματος ανεβαίνει σταδιακά λίγες ώρες μετά την έναρξη του πόνου. Η χολοκυστίτιδα συνοδεύεται με υψηλό πυρετό, που φτάνει ή και ξεπερνά τους 380 C
  • Ίκτερος. Σταδιακά η χολερυθρίνη του αίματος αυξάνεται και μπορεί να κυμαίνεται από 1,5 έως 3,5mg/dl προκαλώντας ήπιο κιτρίνισμα του λευκού των ματιών, δηλαδή ίκτερο.

Πως γίνεται η διάγνωση της οξείας χολοκυστίτιδας;

Οι περισσότεροι ασθενής με οξεία χολοκυστίτιδα γνωρίζουν ήδη, ότι έχουν πέτρες στην χολή τους. Πολύ δε, από τους ασθενείς αυτούς, έχουν ήδη εκδηλώσει πόνο ή δυσπεπτικά ενοχλήματα στο παρελθόν. Η διάγνωση της νόσου τίθεται από την κλινική εξέταση του γιατρού, το ιστορικό του ασθενούς και επιβεβαιώνεται με τον ακόλουθο εργαστηριακό και απεικονιστικό έλεγχο:

Εργαστηριακός έλεγχος

  • Γενική αίματος. Παρατηρείται λευκοκυττάρωση, δηλαδή αύξηση των λευκών αιμοσφαιρίων που κυμαίνονται 10.000 έως 18.000.
  • Βιοχημικός έλεγχος. Παρατηρείται αύξηση της ολικής χολερυθρίνης, αύξηση της αλκαλικής φωσφατάσης (ALP) και αύξηση της γ-GT. Σπανιότερα μπορεί να υπάρξει και αύξηση των τρανσαμινσών SGOT και SGPT

Απεικονιστικός έλεγχος

Υπέρηχος χοληφόρων. Το υπερηχογράφημα των χοληφόρων είναι η εξέταση εκλογής. Δείχνει την ύπαρξη των λίθων, την διάταση της χοληδόχου κύστης και δίνει σημαντικές πληροφορίες για τον βαθμό της φλεγμονής στο τοίχωμα της κύστης και στους γύρο ιστούς, όπως τον χοληδόχο πόρο.

Ποιες είναι οι πιθανές επιπλοκές της οξείας χολοκυστίτιδας;

Οι συνηθέστερες επιπλοκές της οξείας χολοκυστίτιδας είναι οι ακόλουθες:

  • Εμπύημα χοληδόχου κύστης. Η βαρεία φλεγμονή της χοληδόχου κύστης μπορεί να οδηγήσει σε διαπύηση του περιεχομένου της και έτσι την εμφάνιση του εμπυήματος. Η πάθηση συνοδεύεται από υψηλό πυρετό και ψηλαφητή επώδυνη μάζα στο δεξιό υποχόνδριο, στην ανατομική θέση της χοληδόχου κύστης.
  • Γάγγραινα της χοληδόχου κύστης. Η οξεία φλεγμονή του τοιχώματος της χοληδόχου κύστης μπορεί να οδηγήσει σε νέκρωση του τοιχώματος και διαφυγή της σηπτικής χολής μέσα στην κοιλιά προκαλώντας βαρεία μικροβιακή περιτονίτιδα.
  • Διάτρηση της χοληδόχου κύστης. Η φλεγμονή μπορεί να προκαλέσει διάτρηση, δηλαδή τρύπα στο τοίχωμα της κύστης. Η διάτρηση μπορεί να είναι μικρή και να προλάβει ο οργανισμός να περιχαρακώσει την περιοχή της διαφυγής, σχηματίζοντας μια κλειστή κοιλότητα, το περιχολοκυστικό απόστημα ή μπορεί να είναι μεγάλη και γρήγορης εξέλιξης που οδηγεί σε διαφυγή σηπτικής χολής στην κοιλία προκαλώντας περιτονίτιδα.

Ποιά είναι η θεραπεία της οξείας χολοκυστίτιδας;

Θεραπεία εκλογής της οξείας χολοκυστίτιδας είναι η άμεση λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή. Σήμερα με την εξέλιξη των τεχνικών της λαπαροσκοπική χειρουργικής και την χρήση εξελιγμένων εργαλείων (ψαλίδι υπερήχων –ultra siccion) η άμεση χειρουργική επέμβαση υπερτερεί σημαντικά οποιασδήποτε άλλης συντηρητικής αντιμετώπισης. Δεν τίθεται πλέον το ερώτημα, αν θα πρέπει κάποιος να περιμένει με χρήση αντιβιοτικών, να υποχωρήσει η φλεγμονή προκειμένου να χειρουργήσει τον ασθενή του. Η χειρουργική αφαίρεση της πάσχουσας χοληδόχου κύστης πρέπει να είναι άμεση.

 

Διαβάστε σχετικά άρθρα