Η κήλη των αθλητών, sportsman’s hernia ή αλλιώς σύνδρομο κοιλιακών – προσαγωγών ονομάζεται η βλάβη του βουβωνικού συνδέσμου ή των ανατομικών συνδεσμικών στοιχείων που σχηματίζουν των βουβωνικό πόρο. Η πάθηση αυτή αναγνωρίσθηκε και περιγραφικέ για πρώτη φορά το 1980 από τον Jerry Gilmore.
Ονομάσθηκε κήλη των αθλητών διότι, αφορά κυρίως αθλητές και ιδιαίτερα ποδοσφαιριστές, καλαθοσφαιριστές, και δρομείς ανώμαλου δρόμου, χωρίς όμως να αποκλείεται καμία ομάδα αθλητικών δραστηριοτήτων. Επίσης, η πάθηση μπορεί να εμφανισθεί ακόμα και σε μη αθλητές, σε απλά ασκούμενους ανθρώπους. Ενώ η συχνότητα της πάθησης, είναι περίπου η ίδια σε άντρες και γυναίκες.
Σε τι οφείλεται η κήλη των αθλητών ;
Οφείλεται σε τραυματισμούς της βουβωνικής χώρας. Ο τραυματισμός αυτός μπορεί να είναι μία άμεση πήξη της βουβωνικής περιοχής, όπως για παράδειγμα μια κλωτσιά ή συνηθέστερα να είναι το αποτέλεσμα πολλαπλών, επαναλαμβανόμενων καταπονήσεων. Η καταπονήσεις της περιοχής είναι συχνότερες σε ποδοσφαιριστές και καλαθοσφαιριστές λόγω, της ταχείας επιτάχυνσης, επιβράδυνσης και αλλαγής κατεύθυνσης του σώματος τους ανάλογα με τις απαιτήσεις του αγώνα. Οι τραυματισμοί της βουβωνικής χώρας προκαλούν εξασθένιση του οπισθίου τοιχώματος του βουβωνικού πόρου και σταδιακά την χαλάρωση του έξω βουβωνικού στομίου που ουσιαστικά είναι και η αιτία της πάθησης. Η χαλάρωση του έξω βουβωνικού στομίου μπορεί να οφείλεται σε:
- Ρήξη της απονεύρωσης του έξω λοξού
- Ρήξη του κοινού καταφυτικού τένοντα των κοιλιακών μυών
- Ρήξη της απονεύρωσης του εγκάρσιου κοιλιακού
- Διαχωρισμό του βουβωνικού συνδέσμου
Παρά την χαλάρωση του βουβωνικού στομίου δεν διαπιστώνεται η παρουσία βουβωνοκήλης λοξής ή ευθείας. Ο όρος κήλη έχει παραμείνει διότι, οι χειρουργική τεχνική διόρθωσης της πάθησης είναι παρόμοια με την χειρουργική που εκτελείται για τις βουβωνικές κήλες.
Ποια είναι τα συμπτώματα στην κήλη των αθλητών ;
Η κήλη των αθλητών χαρακτηρίζεται από αιφνίδιο, οξύ, επιδεινούμενο βουβωνικό άλγος, που συνήθως αφορά τη μία από της δύο βουβωνικές χώρες. Η αντανάκλαση του πόνου είναι προς την έσω επιφάνεια του μηρού, ενώ σπανιότερα μπορεί να αντανακλά προς τους όρχεις ή το περίνεο. Η ένταση και η διάρκεια του πόνου επηρεάζει σημαντικά την απόδοση του αθλητή, ο οποίος συνήθως αναγκάζεται να διακόψει την αθλητική του δραστηριότητα. Σε αρχικό στάδιο ο βουβωνικός πόνος εμφανίζεται κατά την εξέλιξη της αθλητικής δραστηριότητας ενώ σε πιο προχωρημένο στάδιο ο πόνος εμφανίζεται ακόμα και στην μετακίνηση η την κάμψη του κορμού. Κάποιες φορές ακόμα και η αύξηση της ενδοκοιλιακής πίεσης όπως κατά τον βήχα ή το φτέρνισμα είναι αρκετή για να συνοδευτεί από βουβωνικό άλγος. Στο στάδιο αυτό η πάθηση χαρακτηρίζεται από χρόνιο βουβωνικό πόνο. Για τον λόγω αυτό η κήλη των αθλητών αναφέρεται επίσης ως ”σύνδρομο του χρόνιου βουβωνικού πόνου”.
Πως τίθεται η διάγνωση της πάθησης
Για να τεθεί η διάγνωση της κήλης των αθλητών είναι απαραίτητο να αποκλεισθούν άλλες παθήσεις που συνοδεύονται με βουβωνικό πόνο όπως για παράδειγμα οι βουβωνοκήλες (ευθεία ή λοξή), η τενοντίτιδα των προσαγωγών ή του λαγονοψοΐτη, η ηβική οστεΐτιδα κτλ. Για τον σκοπό αυτό συνήθως χρησιμοποιούνται απεικονιστικές εξετάσεις όπως η απλή ακτινογραφία, ο υπέρηχος και η μαγνητική τομογραφία.
Παρ’ όλα αυτά, η διάγνωση της κήλης των αθλητών βασίζεται κατά κύριος λόγω στο ιστορικό της πάθησης, την εξέλιξη των συμπτωμάτων την πορεία της νόσου και την λεπτομερή κλινική εξέταση της περιοχής. Για τον λόγω αυτό, ο γιατρός πρέπει να έχει την απαραίτητη εκπαίδευση, να είναι εξοικειωμένος με την ανατομία της περιοχής και να μπορεί να θέσει την κλινική υποψία της πάθησης. Σταθερό κλινικό εύρημα της κήλης των αθλητών είναι η διάταση του έξω βουβωνικού στομίου. Το βουβωνικό στόμιο πρέπει πάντα να αναζητάτε και να ελέγχεται με προσοχή από το γιατρό όταν υπάρχει η υποψία της πάθησης.
Πως θεραπεύεται η κήλη των αθλητών ;
Η θεραπευτική αντιμετώπιση της κήλης των αθλητών είναι αποκλειστικά και μόνο χειρουργική. Η αντιμετώπισης της νόσου με παυσίπονα ή αντιφλεγμονώδη φάρμακα με βιταμίνες ή φυσιοθεραπεία δεν ενδείκνυται, αφού κατά κανόνα ακόμα και αν υπάρξει σχετική βελτίωση των συμπτωμάτων, η νόσος θα υποτροπιάσει και πάλι. Επιπλέον, η καθυστερημένη διάγνωση και θεραπεία μεταβάλλει την οξεία πάθηση, σε χρόνια, μειώνοντας με τον τρόπο αυτό την αποτελεσματικότητα της χειρουργικής θεραπείας και αυξάνοντας το ποσοστό των υποτροπών.
Ενδεδειγμένη χειρουργική μέθοδος είναι η λαπαροσκοπική ενίσχυση του οπισθίου βουβωνικού τοιχώματος με τοποθέτηση πλέγματος Polypropylene. Είναι το συχνότερα χρησιμοποιούμενο πλέγμα, χωρίς να αποκλείεται η χρήση και άλλων ειδών. Το μέγεθος του πλέγματος θα πρέπει να είναι τουλάχιστον 10x15cm, με σκοπό την πλήρη κάλυψη όλων των πιθανών σημείων υποτροπής. Με την λαπαροσκοπική μέθοδο αποφεύγεται η διατομή της περιτονίας του έξω λοξού και των απονευρώσεων των μυών (ανατομικά στοιχεία τα οποία ήδη πάσχουν), ελαχιστοποιείται η ιστική βλάβη, εξασφαλίζεται η ταχεία μετεγχειρητική αποκατάσταση και επιστροφή στις αθλητικές δραστηριότητες, ενώ ταυτόχρονα είναι δυνατόν να ελεγχθεί και η άλλη βουβωνική περιοχή και αν χρειαστεί να διορθωθεί λαπαροσκοπικά από τις ίδιες οπές.
Η λαπαροσκοπική αντιμετώπιση της νόσου μπορεί να είναι η:
- Διακοιλιακή προσπέλαση με προπεριτοναϊκή τοποθέτηση του πλέγματος (Τ.Α.Ρ.Ρ.) (Transabdominal preperitonea)
- Η εξωπεριτοναϊκή προσπέλαση με αποκόλληση του περιτοναίου από τον ομφαλό μέχρι τη βουβωνική περιοχή, με προπεριτοναϊκή τοποθέτηση του πλέγματος (Τ.Ε.Ρ.)
Η λαπαροσκοπική αντιμετώπιση της κήλης των αθλητών υπερέχει σημαντικά, της κλασικής ”ανοιχτής μεθόδου” σε βαθμού που σήμερα η ανοιχτή μέθοδος δεν προτείνεται για την αντιμετώπιση της πάθησης. Ενώ και οι δύο λαπαροσκοπικές τεχνικές (Τ.Α.Ρ.Ρ – Τ.Ε.Ρ)είναι το ίδιο αποτελεσματικές στην διόρθωση της πάθηση.
Διαβάστε σχετικά άρθρα